Euro jest prawnym środkiem płatniczym w 19 państwach tworzących Unię Europejską. Są to: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia, Włochy, Słowenia, Cypr, Malta, Słowacja, Estonia, Łotwa oraz Litwa. Sześć państw nie należących do UE ma także wprowadzoną tę jednostkę: Monako, San Marino, Watykan, Andora, Czarnogóra i Kosowo.
Międzynarodowy symbol walutowy ISO to EUR. W obiegu obecne są monety o nominałach: 1, 2, 5, 10, 20, 50 centów; 1, 2 € oraz banknoty 5, 10, 20, 50, 100, 200 €.
To druga, zaraz po dolarze amerykańskim, najważniejsza globalna waluta. Na euro przypada 27% światowych rezerw pieniężnych, mimo że jest to jedna z najmłodszych jednostek monetarnych.
W formie gotówkowej euro wprowadzono do obiegu dnia 1 stycznia 2002 roku. Narodziny datuje się na 1 stycznia 1999 r., zaś zalążki mają początek już w latach 60 XX wieku. Bowiem o wspólnym pieniądzu zaczęto myśleć w 1958 r., gdy w życie weszły traktaty rzymskie. Ustanowiono wówczas Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA lub Euratom). Kilka lat później (1970 r.) luksemburski premier, Pierre Werner, przedstawił ideę wprowadzenia jednej jednostki. Jednak załamanie i upadek systemu z Bretton Woods wstrzymał ten proces.
Czytaj dalej: https://ekantorek24.pl/historia-europejskiej-waluty-czesc-ii/
